همواره تأمین سرمایه مورد نياز در استارتاپها، به عنوان يکی از چالشها براي کارآفرينان مطرح شده است. از طرفی به دلیل ريسك سرمايهگذاريهای خطرپذیر، مؤسسات مالي و بانکها اغلب تمایل کمتري به سرمايهگذاري در اين فعاليتها نشان ميدهند. با گسترش روزافزون اينترنت و شبکههای چکیده کامل
همواره تأمین سرمایه مورد نياز در استارتاپها، به عنوان يکی از چالشها براي کارآفرينان مطرح شده است. از طرفی به دلیل ريسك سرمايهگذاريهای خطرپذیر، مؤسسات مالي و بانکها اغلب تمایل کمتري به سرمايهگذاري در اين فعاليتها نشان ميدهند. با گسترش روزافزون اينترنت و شبکههای اجتماعی مرزها در ارتباطات حذف شده و مفاهیم جدیدی نظیر شبکهسازی و بهرهبرداری از سرمایههای اجتماعی مطرح شده است. در این مقاله به معرفی سرمایهگذاری جمعی به عنوان جدیدترین روش تأمین سرمایه از طریق اینترنت برای بهرهبرداری از سرمایههای اجتماعی، به جای استفاده از وامهای بانکی، فرشتگان کسب و کار و سرمایهگذاری مخاطرهپذیر پرداخته شده است. به دلیل کم بودن تحقیقات علمی در این زمینه، با استفاده از روش استنتاجی مفهوم پدیده سرمایهگذاری جمعی، بسط و گسترش ادبیات در این حوزه، اهداف و انگیزه مشارکتکنندگان، بیان مدلها، پتانسیلهای بالقوه، موانع و محدودیتها تبیین شده است. نتایج تحقیق نشاندهنده سرعت رشد این مفهوم در جهان بهخصوص، کشورهای در حال توسعه میباشد که میتوان با فراهم کردن بسترهای فرهنگی، فناوري، قانونی و اجتماعی در کشور، مدل سرمایهگذاری جمعی را عملیاتی کرد.
پرونده مقاله
سرمایهگذاری خطرپذیر یکی از راههای تأمین مالی شرکتهای نوپا، نوآور و دانشبنیان است. درجه اهمیتی که سرمایهگذاران خطرپذیر برای محورهای قابل مذاکره قائل هستند، یکی از چالشهای مرتبط با این نوع سرمایهگذاری است. علاوه بر این، انعطافپذیری سرمایهگذاران جزء حیاتی فرآیند س چکیده کامل
سرمایهگذاری خطرپذیر یکی از راههای تأمین مالی شرکتهای نوپا، نوآور و دانشبنیان است. درجه اهمیتی که سرمایهگذاران خطرپذیر برای محورهای قابل مذاکره قائل هستند، یکی از چالشهای مرتبط با این نوع سرمایهگذاری است. علاوه بر این، انعطافپذیری سرمایهگذاران جزء حیاتی فرآیند سرمایهگذاری خطرپذیر است. هدف از این پژوهش، شناسایی و رتبهبندی محورهای قابل مذاکره با شرکتهای نوپا نزد سرمایهگذاران خطرپذیر است. بدین منظور، محورهای قابل مذاکره با بررسی ادبیات موضوع شناسایی شد و روایی محورها مورد ارزیابی و تایید کارشناسان قرار گرفت. سپس نظرات 26 نفر از متخصصان صنعت سرمایهگذاری خطرپذیر در ایران از طریق دو پرسشنامه در مقیاس پنج درجهای لیکرت جمعآوری شد. پایایی پرسشنامهها، با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تعیین شد. روش تحقیق بر اساس ماهیت و گردآوری دادهها، توصیفی پیمایشی و از نظر هدف، توسعه کاربردی است. در نهایت، دادهها با استفاده از الگوریتم تصمیمگیری چند معیاره (آنتروپی و تاپسیس) بر مبنای درجه اهمیت و انعطافپذیری تجزیه و تحلیل و رتبهبندی شدند. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که از جنبه میزان اهمیت و انعطافپذیری، محورهای قابل مذاکره با شرکتهای نوپا به ترتیب «سهام ممتاز»، «کنترل هیأت مدیره»، «حق تقدم در خرید سهام جدید»، «مبلغ سرمایهگذاری» و «ارزشگذاری»، «شاخصهای کلیدی عملکرد»، «اولویت نقدشوندگی»، «سهام مالکیت»، «حقوق اطلاعاتی»، «واگذاری سهام مبتنی بر زمان یا مایلستون»، «ضدرقیقشوندگی»، «حق فروش مشترک»، «الزام سایر سهامداران به فروش سهام خود»، «سهام تشویقی کارمندان»، «سود تقسیمی سهام»، «مشارکت در مانده پولها»، « الزامات پرداختی سهامدار برای تداوم بازی» و «حق بازخرید سهام» رتبهبندی و اولویتبندی میشوند.
پرونده مقاله